อยากจะเอากระเป๋ามาขายตอนแรกๆก็เหมือนไม่เห็นด้วย แต่หลังๆก็บอกให้ลองเอามาขายสิ ที่บ้านขายเสื้อเคยขายกระเป๋าแต่ก็เลิกขายไป เราเห็นมีคนมาถามทั้งที่เลิกขายไปนานแล้ว แล้วเราก็ชอบกระเป๋ามากตอนเด็กแต่เราก็ไม่ค่อยรู้จักยี่ห้ออะไรเท่าไหร่เพราะพึ่งหันมาสนใจอีกครั้ง เนื่องจากเศรษฐกิจไม่ดีไม่กล้าลงทุนเลยรอมาเรื่อยๆ ช่วยแม่ขายเสื้อไป บางครั้งก็โดนว่าม.คิดจะทำอะไรบ้างมั้ย เราก็คิดแต่ยังหาตัวเองไม่เจอ แล้วไม่กล้าเสี่ยงลงทุนกลัวเจ๊งคะ แล้วทีนี้อยู่ๆมาสนใจหาข้อมูล ฮึกเฮิมมาก เราคิดว่าพ่อแม่ต้องไม่ยอมฝห้ไปเดินซื้อคนเดียวแน่เพราะไม่เคยไป ถึงเคยไปก็ไม่น่าจะยอมแน่ๆ เลยทำยังไงดีนะที่จะไม่หลง ทำยังไงดีถ้าหลง เราก็คิดหาวิธีถ้าเดินหลงก็ถามทางต้องมีคนมีน้ำใจบอกบ้างแหละ ไม่ก็หาที่มีแท็กซี่แล้วก็ขึ้นกลับ แล้วเรามาคิดออกว่ามีแผนที่นี่น่าจะทำให้อะไรง่ายขึ้น เราก็บอกพ่อว่าเราต้องไปคนเดียวเพราะแม่ต้องไปประตูน้ำไปช้าจะซื้อของไม่ทัน ส่วนเราร้องไปอีกที่(สำเพ็ง)ไปช้าก็ไม่ได้ของเหมือนกัน ประเด็นคือแม่อาจจะมาเพื่อนได้แต่เราอยากเดินจนถึงเช้าไงคะ จะได้ดูหลายๆแบบ ของที่จะเอาก็อยู่ตลาดเช้าด้วย คือไปทีก็อยากให้คุ้มเลย เราบอกพ่อไปพ่อก็บอกจะไปคนเดียวได้ไงอันตราย เราก็บอกไปแล้วจะทำยังไงแม่ก็ต้องซื้อของแม่ จากนั้นไม่คุยต่อเดี๋ยวทะเลาะยาว เราก็เลยคิดไปคิดมาต้องบอกแม่ถ้าจะทะเลาะก้ให้จบเลย ขี้เกียจมานั่งคิดมาก มันอึดอัด แบบเราไม่กล้าพูดไงเพราะรู้ว่าร้องไม่เห็นด้วยแน่ๆ รวบรวมรวามกล้าบอกแม่คะ บอกว่าถ้าไปนะเดี๋ยวไปเดินคนเดียว เดี๋ยวตามแม่ไปทีหลัง แม่ก็บอกจะบ้ารึไงอันตราย ม.หลงจะทำยังไง ก็บอกไม่เป็นไรมีแผนที่ (พยายามใจเย็น) แม่ก็บอกของที่เห็นในนี้(ในเน็ต) ที่นั่นอาจจะไม่มีก็ได้ เราก็บอกหาข้อมูลมาแล้ว แล้วอยู่ๆแม่ก็บอกมาขายอะไรตอนนี้ ตอนเปิดเทอมคนไม่ค่อยมีเงิน เราก็บอกก็อดทนไปก่อนไง แม่บอกค่อยไปขายช่วงปีใหม่ เรานี่พูดไม่ออกเลย คือมันอีกนานแล้วเมื่อไหร่จะได้เริ่ม กลัวตัวเองจะท้อสะก่อน ก่อนจะเอามาขอพ่อแม่นี่คิดแล้วคิดอีกท้อแล้วท้ออีกกลัวคะมแต่คราวนี้มันฮึดเอาจริงเป็นไงเป็นกันจะได้รู้ว่ามันดีมั้ย ถ้ามันไม่เวิคก็ถือว่าเป็นประสบการณ์แล้วกัน ยังไงก็อยากลอง คิดจะขายทางเฟส ไอจี ทำทุกทางที่มันจะขายได้อ่ะคะ ทางไอจีเฟสเคยลงเสื้อผ้าขายไม่ได้สักอย่างคะเพราะว่าไม่รู้จักใครไม่ได้โปรโมทอย่างจริงจังและมีหน้าร้านอยู่แล้ว คราวนี้เราคิดวิธีไว้หมดแล้วว่าต้องทำอะไรบ้าง แต่เขาก็มาพูดแบบนี้เราก็เคียดนะคะ โตแล้วทำไมยังเป็นแบบนี้อีก เราอายุ22แล้วนะคะไม่ใช่เด็กๆ คือแบบอายุนี้ต้องมีการมีงานแล้ว พอไม่ทำก็ว่าพอเราทำก็เป็นนี้ เราแค่อยากระบายคะ เคียดมากๆไม่รู้จะทำยังไงละคะ
ท้อคะ จะพูดกับพ่อแม่ยังไงดีคะ